E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 09:38:15

*W chwili, w której umiera w nas dziecko, 
zaczyna się starość. 
Francois Mauriac
*
Miał przepuklinę kresy białej, naderwane uszy, 
przerażone oczy i unosił w geście błagalnym 
drobniutkie rączki - chcesz być moją mamą? 
dziewczynki są bardziej kosztowne.

Spełniło się moje marzenie, życzenie jego.
Dojrzał pięknym owocem na mojej dłoni -
za to, że nauczył mnie śmiać się bez powodu
i za pamiętną „nitkę” pokochałam nad życie.

Ileż zadanych pytań, jeszcze więcej opowieści,
ile przygód i przypadków utkwiło w sercu.
Zabawy, mecze - wszystko powraca natrętnie.
Byłeś i pozostaniesz moim małym cocolinem.
 
Dziękuję za spokój duszy i niepokoje nocy, 
radość poranka, najdroższe słowa i łzy moje.
Dziękuję za błędy i każdą kropkę w zeszycie -
spieszmy się utrwalić przed niepamięcią.
 
29 maja 2013.
©BaMa
https://www.youtube.com/watch?v=XcAVzLoTw1U