E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 08:51:24

Pomarańczowe liście podgrzewają dłonie, 
zamiast ciebie całuje mnie wiatr. 
Jedyne zdjęcie, które widzę codziennie 
budzi westchnienia o tym i o owym.
 
To była śmierć ze skrzywioną twarzą 
na twardym bruku - bez sentymentów 
i konsekwencji. Takie przechodzenie 
z jesieni do wieczności.
 
Utkwiłeś między niebem a wrzosem. 
Tak bardzo bałeś się głębokiej wody, 
a jednak wsiadłeś do łódki, kiedy zapadła się ziemia. 
Płyniesz w kierunku odwrotnym.
 
Piszę ten wiersz na podobieństwo profilu 
z przerażonym spojrzeniem – czekasz cierpliwie, 
aż historia połknie wszystkie kłamstwa, 
albo prawda wróci do źródła.
 
Raz szedłeś aleją mi naprzeciw 
wśród starych, angielskich drzew 
(poznałam po pieprzyku pod okiem) 
- byłeś taki naturalny i milczący. 
Zatrzymałam ten moment w poezji.
 
________________________

Gdybyś żył braciszku, miałbyś najpiękniejsze urodziny.
Kocham i w sercu noszę do końca dni moich. Jesteście już TAM razem z Damianem   
Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie....

©BaMa
https://www.youtube.com/watch?v=CA0O6avrWz8