E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 12:33:09

Odeszłaś w poranne zamglenie
dnia jedenastego kwietnia –
zbyt odurzona, by życie wskrzesić.
Za oknem właśnie budziła się wiosna.
 
Diamentowe smugi  nie do rozwiązania
jak zagadka z miejskiego szpitala.
Żegnaj! -  wołałam zrozpatrzona
na korytarzu białym.
 
Myślałam, że śmierć mieszka
w Czarnobylu albo jeszcze dalej,
że nie wróci po roku kiedy zabrała tatę.
Jednak drogę zapamiętała.
 
Czyżbyś nie dotarła do wierzei Boga -
wizytujesz  sny, wierszy się domagasz
i żałujesz  kromki chleba.
Istnieć będziemy dla siebie wiecznie.
 
Nie martw się –  los przyniósł dobro
w ludziach – mamo.
Mam wnuczęta i wielkie marzenia
co czyni bogatą.
 
 
 
3 kwietnia 2019.
©BaMa