E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 11:20:26

Dogasły paleniska i woda przestała dymić.
A wszystko gadało;
wiatr, drzewa, rozległe pola dzikich krzewów
nawet kamienie. Znikły cienie kobiet
z koszami pełnymi szupinek. Słońce zasklepiło
się za horyzontem jak ogromna rana.

Było nam
Ta da, ta dana …

Skończyło się, kiedy księżyc zamarzł
dryfując w jeziorze. Mróz przenikliwie
zatrzeszczał, ponacinał usta kochankom.
Zawyły wilki na posiwiałej łące,
gdzie pasły się kiedyś strofy.

Było
Ta da, ta …


Zdarzyło się naprawdę, nie na niby.
Za wcześnie posprzątali. Jeszcze po nas
zaścielą łóżka nie swoimi rękami.
Uniosą się spłoszone prześcieradła,
które rano wyniosą ciała.
My? Zapadniemy w sen,
jak zapada się w zaspach.

Ta da…
 
©Barbara Mazurkiewicz