E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 07:08:31

Nasycam wzrok barwami,
by zatrzymać je na zawsze.
Pozbieram wszystko
do skarbonki wspomnień -
świty, które sprowadzają
do zielonego sadu.

Westchnienie kukułki
i dzięcioła stukanie.
Bzy, turkawki i motyle –
słońce musi wszystko wykarmić.

Aby kwitła miłość ta obecna i sprzed wieków.
Czysta jak poranne łzy ziemi.

Pobiegnę na podmokłą łąkę
pozrywać kaczeńce z pachnącymi szuwarami
a wieczorem usiądę przed domem na ławce;
słowem połamię się jak chlebem:
- Szczęść, Boże - powiem sąsiadom.

2 maja 2018.
©BaMa