Artykuł: Monolog własny

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: Wybieramy wiersz miesiąca♦Urodziny Teresy Tomys♦Porozmawiajmy♦PLEONAZMY♦Urodziny Jadwigi Łowkis vel babajagi♦Chwalimy się♦Aktywność Użytkowników♦Wyniki konkursu Opowiedz mi swoją historię♦Medal Gloria Artis Barbary Śnieżek♦ANTOLOGIA ZA TOBĄ PŁYNĄ NASZE WIERSZE♦

Mar 22

2018

Monolog własny

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 08:50:24

Kiedyś farbowała włosy, miała skrzydła
z puchu i przebierała w słowach idealnie.
Świat odbijał się od niej i stawał na głowie.
Dziś uleczy pannę Te, albo siebie samą -
taka doktor Queen po wielu przejściach.

Szczelnie wypełnia pustki
i liczy stracone według kukułki.
Niczego od dawna nie planuje –
On krzyżuje jej plany.
Po świętach spojrzy w lustro

i popełni kilka wierszy -
odnajdując się na drodze tworzenia
książki - na kartce można odcisnąć
nawet duszę.

Porzuciła ją klaustrofobia, wyszła
przez pory w skórze. Kamienna twarz
i sztuczne oczodoły. Próbuje coś przekazać –
tyle ma ciszy w dłoniach.

Jak można opuścić dom
w którym okna świecą przykładem?
Poukładane myśli , które stawały się światłem,
chlebem – z ust do ust.

Nikt bardziej nie umiera z niepokoju od matki.
Jeśli kogoś kochasz, pozwól mu odejść –
napisze testament i skończy w zamknięciu.
Tylko zapłaczą gałki wszystkich drzwi.

22.03.2018.
©BaMa

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: Barbara Mazurkiewicz