E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 21:34:47

 
Zgrzytnął zamek ogromnych drzwi
w starej kamienicy,
gdzie ludzie stawiały niepewne kroki
na  schodach.
 
Ostatnie całuny historii
ześlizgiwały się wraz z tynkiem.
Jeszcze kilka stopni -
ciepłe gesty i słowa uwolniły obawy
mojego zrozumienia.
 
Siedziałyśmy naprzeciwko -
z kruchej porcelany parował herbaciany aromat.
Opowiadała o doznaniach w życiu,
jakby chciała oddać cząstkę
sięgnęła po pędzel - zaczęła malować.
 
Znała mojego tatę, a ja jej córkę Basię.
Trzeba było także umieć pożegnać się tak,
aby pojąć samotność po jej odejściu.
 
Śp.  Franciszce Żukowicz 
 
01.03.2018
©Barbara Mazurkiewicz
 ______________________
/Zdjęcie z prywatnej galerii rodziny Żukowiczów.
Na ławeczce od lewej: bohaterka wiersza, śp. pani Franciszka Żukowicz zd.Bojda,  śp.pani Piczman, a zarazem swatowa z wnukiem Marcinem. Za nimi stoją: śp. syn Marek i synowa Beata, a zarazem córka Pani Piczmanowej. To bardzo smutne, że wspaniali ludzie tak szybko odchodzą/