E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 23:13:02

                                                                    Ofiarowałeś mi wiarę i miłość –
                                                                    prócz karabinu,  poruczniku!
 
 
Umiałeś spojrzeć biedzie w oczy,
kiedy nie mogło być inaczej.
Załadowali w sowieckie wagony -
padał deszcz polski i ostatni,
płakała matka i siostra.
 
Czas po tobie znieruchomiał  –
odkąd zabrała siwa sroka.
Niebo odbija się w zmarzniętej tafli,
marzną wiersze o walecznym chłopcu.
 
Nieraz schodzisz na ziemię cieniem,
pochylasz nad każdym kłosem -
taki lekki, przejrzysty i milczący.
Nie zadaję pytań, pytania budzą
wątpliwości.
 
Zaczęłam malować wspomnienia,
ale zabrakło mi płótna i tylko bunt
we mnie narasta – dlaczego
nie dałam wiary, tamtym opowieściom.
 
Gdybym przyjęła po tobie stopień -
zaprowadziłabym porządek, a tak?
Wstyd się przyznać –
nie umiem bez ciebie dorosnąć.
 
Śp. ojcu
 
14.12.2017.
©BaMa