E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 00:08:30

Niknie śpiew, czas zmętniał –
ledwie szepcze w kolorach.
To nie cisza, to gasną wiersze,
jak ćmy wpadają do kominka.
 
Wtapiam się w zimną szybę –
za oknem dymi Sołotwa,
zaś kołomłyśkie stawy,
zgarnęły połyskliwe ryby.
 
Zawsze wyczuwałeś samotność.
Masz święty spokój w tym profilu,
z tym samym złamanym skrzydłem –
nawet nikt nie zapyta o motyla.
 
Tak między nami –
urodziłeś się, aby być dźwiękiem na wietrze.
Podążyłeś za światłem, a ja ciągle
nie znam szczegółów twojego odejścia.
 
Braciszku….
 
20 października 2017.
©BaMa