Artykuł: Świat ze starej fotografii

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: W A Ż N E!♦Konkurs- "Wielkanoc u poetów"♦WIERSZE, KTÓRE NIE LUBIĄ CZEKAĆ♦Haiku - Warsztaty Jadwiga Pławik♦1000 Rocznica Koronacji Bolesława Chrobrego♦JAK DODAĆ WIERSZ♦Podsumowanie roku 2024 WSPARCIE DLA Dziennika Literackiego E-Literaci.pl♦ZMARŁA BARBARA ALICJA MAZURKIEWICZ♦Wybieramy wiersz miesiąca♦20 Rocznica śmierci św. Jana Pawła II♦

Oct 28

2016

Świat ze starej fotografii

dodany przez karioka83 o godz. 05:47:51

fot. archiwum własne, rok 1967, ja z mamą przed nieistniejącą już kamienicą na ul.Obornickiej we Wrocławiu

Dawno, dawno temu, kiedy świat przypominał ząbkowaną, czarno-białą fotografię żyła sobie mała księżniczka. Nie wiedziała, że jest księżniczką, myślała, że jest zwykłą dziewczynką. Za sprawą Złego Czarodzieja nie mieszkała w pięknym pałacu, ale w starej, zniszczonej kamienicy pozbawionej podstawowych udogodnień. Jej ogrodem było brzydkie i szare podwórko-studnia na tyłach odrapanego budynku.

Jedyną barwą w tym pozbawionym kolorów kadrze był błękit. Radosny błękit samochodziku, którym z entuzjazmem dziecka, czującego, że teraz wszystko od niego zależy, pedałowała po swoim ogrodzie wzdłuż i wszerz.

Jej życie- ze względu na rzucony urok- pozbawione było królewskiego przepychu i oprawy właściwych dla wysoko urodzonych. Nie jadała- jak inne księżniczki- posiłków na srebrnej zastawie, nie piła czekolady z porcelanowych filiżanek, ale to nie było ważne.

Ważne natomiast i - pewnie dlatego- kolorowe było wspomnienie samodzielnej jazdy autkiem na pedały oraz drewnianej, niebieskiej huśtawki zawieszonej w progu łączącym kuchnię z jedynym pokojem, w którym mieszkała wraz z rodziną. Na tej huśtawce huśtali ją wieczorami rodzice po powrocie z pracy. I to były takie cudowne, magiczne chwile, rozkosznie ekscytujące! Była wtedy naprawdę szczęśliwa. Podobnie jak w chwilach, gdy rodzice dla zabawy podrzucali ją do góry w rozłożonym jak hamak kocu. Czuła się wtedy kochana i bezpieczna, mimo adrenaliny, jaką wyzwalała ta zabawa.

W takich momentach zły czar tracił moc, a mała dziewczynka wracała do prawdziwego wcielenia, do swojego królewskiego domu... Była bowiem otoczona miłością i troską bliskich, otulona ich ciepłem.

To było dawno, dawno temu, kiedy świat przypominał ząbkowaną, czarno-białą fotografię...

Marzena Dudek-Iwanowicz

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: karioka83