E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Stanislawa Zak o godz. 11:47:08

 myśli zatopione w  Jakubowej studni
garną się nieśmiało ku błękitowi

chrzęst żwiru pod stopami Niosącego
kusi zapachem niezbadanej tajemnicy
do końca
On jest jak drzewo
zasadzone nad źródłem
liście jego nie więdną
wydaje owoc w swoim czasie
nie chcę być plewą kórą wiatr rozmiata
w ogromie mojej pustyni, 
 
 nie zbieram drewna jak wdowa z Sarept
jedynie gałązki

kurczę się więc z braku żaru 
w mojej samotni 
On wkłada mi do serca coś pokrzepiającego
ale nie pozwala pojąć co to jest
 
 mówi :

Duch wieje tam, gdzie chce” (J 3,8). 
Nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża; 
Odkrywam, że wieje nie wtedy, kiedy ja chcę, 
ale kiedy On pragnie.
 

bez sensu pytanie dlaczego
 
* słowa Jana Pawła II