E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 05:26:38

zagubiony rozbitek dryfuję w traw ciszę
skruszonym wiosłem ręki rozgarniam pustkowie
zefir rzeczne brwi marszczy snując senny powiew
lśniącą tęczę na wodzie nurzając kołysze
 
Stobnica tak jak kiedyś mieni się poświatą
wracam niczym Selene - zwabiła tęsknota
pchała przez mgieł tumany żagiel smutku w szotach
do rodzimej przystani rzewnie ścieżkę znacząc
 
łzy toną w oczeretach wabi toń najgłębsza
cichym szeptem jak dziecko prowadzi w sitowie
głaszcząc jak matka stopy szepcze że pamięta
 
tuli niczym w ramionach kojąc ból na klęczkach
by łaskocząc jak dawniej zmyć rosę spod powiek
szemrząc że jest za wcześnie na chwile pożegnań
 
Wiersz poprawiony.