E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

nigdy nie była dziurawa

nie pozwalałana dezercję żołnierzykówi

pchełek czy innych skarbów

bez górnych jedynek

wystawialiśmy język na deszcz

licząc krople i kukanie

wiosennej wróżby

kukułeczko powiedz przecie ile lat żyć  będę na świecie

badaliśmy wytrzymałość gałęzi

kaskady połamanych pięter 

zwalały się na głowy

pod ciężarem owoców

naszej siły

pamiętam gorzki smak pestki

połkniętej ze strachu po klapsie od mamy

skutki odczuwało się do następnego razu

wierzbowe fujarki dawały upust

satysfakcji wygwizdania tego

czego nie mogliśmy wyśmiać

rozbiegły się wspomnienia 

dziś też mogę wystawic język przez szparę w zębach

tylko żołnierze pogubieni po swiecie

z dziurami w swoich wcale nie dziecinnych mundurkach

wypatrują gołębi na obcym niebie

kto zaszyje