E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 19:22:30

dobrze tak w ciszy razem pierś tyka oddaniem
głaszcze mnie erotycznie już bez wstydu barier
z olbrzymią mocą garnie ku sobie ramieniem
miłość zapada błogo w senne przesilenie
usypiam w gniazdku objęć znikają kontury
czując bezpieczną bliskość śni raj ufny umysł
śpiąc oddawałam siebie stalowym uściskom
więź z cudowną beztroską - zawierzałam wszystko
obudziłam się w kleszczach z mym zauroczeniem
ucałowałam lekko i snując marzenie
rozkoszowałam chwilą myśląc o nim czule
jesteś taki kochany - nieraz cię przytulę
prawie do rana leżąc nie zmrużyłam oka
ogrzewała oddechem toń niebieskooka
wiać musiałam z pokoju bo gdy wróci mama
my w jej łóżku we dwoje – niezły będzie dramat
zbudź się – tuląc go szepcę – lgną do siebie skronie
gorący niczym wulkan - obudziłam płomień
wziął mnie jak tajfun dziko powalił na plecy
sami tylko dla siebie od trosk dnia dalecy
znów chwile tak cudowne i niezapomniane
porwał w dreszcz zawirowań zaborczy kochanek
kusił oszołomioną chcąc w  beztroskę lecieć
nieme oczy szeptały - mogłabym tak wiecznie
pragnęłam mu to wyznać - powiedzieć nie umiem
nie potrafiłam słowa - gdy kocha zrozumie
wstydziłam się miłości - co pomyśli o mnie
tylko w niego patrzyłam długo i wymownie
płynęliśmy w zachwyty - siebie zawsze mało
„kocham cię” – szept słyszałam - serce oszalało
uczucie zawsze pragnie dwóch słów potwierdzenia
tak prostych jakby szczęście na drobne rozmieniać
mówiąc czule zaglądał w niewyspane oczy
domagał się pieszczoty - żal z łóżka wyskoczyć
adorował w poranek wesołym śniadaniem
wodząc oczami pląsał erotyczny taniec