E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 17:57:32

gdy przyciągam ku sobie tą żywą kołderkę
„Iguś” – cichy szept słyszę – „chodźmy na pasterkę”
słowa niczym sen pragnień - w oczach miał płomienie
rozpalona twarz biła podniosłym wzruszeniem
w lot zrozumiałam widząc tych spojrzeń gorączkę
oczy niczym natchnione i tęsknotą szklące
udzielił mi się nastrój więc szalonym pędem
mkniemy nucić Dzieciątku - cudowną kolędę
płynie serc kołysanka że „miejsca dla Ciebie”
nie było jak w Betlejem - płakałam w potrzebie  
głębia nocy przy szopce łzy z oczu wyciska
chłodna Dziecię w stajence na sianku kołyska
roztkliwiającą chwałą unosi cierpienie
płynie hołd przejmujący - drżąc tkliwym wzruszeniem
„ptaszki swoje gniazdeczka” – rzewny ton kołysze
łzami oczy zamglone - jęk rozrywa ciszę
cichuteńko przy żłobku kwiliłam ją Panu
w szlochu toną policzki z prośbą wyszeptaną
misterna chwała płynie  - chłód siana stajenki
w smutku dreszczem Betlejem przejmującym dźwiękiem
rozkołysała serca unosząc w kościele
u stóp Pana miłością z pokorą się ścieli
niesie wielkie tęsknoty niejedno westchnienie
a łzy płyną i płyną kropel ukojeniem
w nim szukałam oparcia więc prośby zanoszę
wsłuchiwałam się w serce tajało w pokorze
Bóg słuchał szeptów dziecka - dorosłe a kwili
w potrzebie się oddaje w tak podniosłej chwili
życie moje przemknęło niczym oka mgnienie
Dzieciątku Jezus spowiedź z błagalnym spojrzeniem
inny ton chwały Boga jak grzmot w Niebo poszedł
wielka ufność w spojrzeniu płyną tony wzniosłe
przetacza się wzmagając wśród witraży drżeniem
setki gardeł przy żłóbku śpiewa uwielbienie
chwałę Panu oddając przy stajence nocą
drży kościół to oddanie z całą serca mocą
rozsadza piersi „Gloria” aż drżą fundamenty
radością grzmią organy - hołdem niepojętym
co maleńkiemu Bogu niesie wiary siła
ja z nimi - już nie płaczę - Panu zawierzyłam