E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 19:22:20

teraz na przerwach w szkole mam anioła stróża
ciągle przy mnie ochrona - w błękitach się nurzam
wkurzają mnie jedynie spojrzenia zazdrości
bywa nadopiekuńczy nie pozwoli pościć
gdy zabraknie ciasteczek mój opiekun fruwa
daremne są protesty nie słucha mych uwag
do pobliskiego sklepu rozwija skrzydełka
marudzę - tyję duszku - pociecha niewielka
z tej słodyczy więc w oczy zagląda też słodko
niczym pszczoła do miodu - nazywa - „stokrotką”
śmieję się - że gustuję w czułych tulipanach
bawimy się jak dzieci od samego rana
czy pszczoła chce do ula – dopytuję żartem
chichocze – „skoro bramy na oścież otwarte”
więc ja – wpuść na chwileczkę trutnia do pasieki
nektar mu posmakuje i chce lizać wieki
dodaję – w intelekcie jest kobiety siła
odgryzł się – „taka słodka a tak użądliła”
szybko chwytam za szyję decyzją niemądrą
niespodzianie całuję - smakowało żądło
dopytuję ze śmiechem aż do łez zanosząc
wstydzi się mój nieśmiałek bo nie wie co począć
zalotnie w oczy patrzę widząc podniecenie
i własnym nie dowierzam – na twarzy rumieniec
muszę trochę dać spocznij - zmieszany pupilek
co tak działa - czyżby ja - miłe takie chwile
z uśmiechem wraca do mnie – pytam czemu zamilkł
nie wie – szeptem powtarza - "jesteś jak dynamit"
dorosły chłopak nie wie – mówię – to kabała
tę tajemnicę raju Ewa przekazała
darowała kobietom cudowne jabłuszko
dziewczyny je trzymają zawsze pod poduszką
ja inaczej – chichoczę - Oli jestem szczera
więc specjalnie dla ciebie do szkoły zabieram
„inne tak nie działały” - docieka nieśmiały
z uśmiechem – znam zaklęcie one zapomniały
patrząc w oczy czaruję – gadamy jak dzieci
jestem już całkiem duża – przyjrzyj się – czas leci
czule na niego patrzę – niemal jak w obrazek
wreszcie dotarło – tuli – śmiejemy się razem