E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 23:12:43

zaniedbane ogrody
kaskadami już tylko łzy płyną
pustynia wpycha się drzwiami
piaskiem w oczy sypie
miał być polski Eden
 
stado żmij rozpełzło
kraj jadem straszy
sukno Radziwiłłów hieny dzielą
rozrywając matkę na strzępy
łatwy żer
 
jak Ikar radosny
fruwa beztrosko ze stadem motyli
snując próżność pajęczą
w wiejskiej cieplarni
„sen nieprzespany” trwa
 
miał być naszym Leonidasem
mamy Termopile upadku
i czteroletni Maraton nędzy
tygrys Europy stracił pazury
kolejny fałszywy lew
 
matka żebraczka klęczy
sępy wyrywają dziecku
spleśniałą kromkę chleba
ostatni kęs
 
komisje orzekania nędzy
chore dziecko na ścięcie
w  korytarzach psychoza strachu
tysiące matek na klęczkach
ręce błagalnie unosząc
o łyżkę mleka prosi
on do skarbonki sięga
po ostatni wdowi grosz
na wiejski teatr
 
stada tułaczy i żebraków
na cudzej misce siedzi
tęskniąc z oddali
płaczą osierocone dzieci
głód w granicach pętlę zaciska
z rozpaczy „larum grają”
 
gdzie kosy
wstań nieśmiertelna
i poprowadź zastępy
pokażemy im Racławice
 
zbudź mateczko krainę jantaru
trzeba potrząsnąć pałacem pychy
obudź nasze drzemiące zastępy
tnij mieczem i uczyń pożogę
niech fałsz piekło pochłonie