E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 01:26:36

 
 
klęcząc w deszczu cierpiała
obejmując swą świętość
łzy rosiły pieluszkę
chciała komuś swój żal
 
ale jak ten ból rozdać
 
mgła tuliła współczuciem
i zawodził wiatr z jękiem
rozklejały się rosy
echo pierzchło z kwileniem
 
nieszczęśliwy jęk płynął
 
chciała tylko wyciszyć
cierń palący pierś w głębi
co uwierał kamieniem
rozrywając jej serce
 
przyszła rozpacz wyżalić
 
pochylały się wierzby
zapłakane nad wodą
i bezsilnym drżąc łkaniem
wraz szlochali - głaz dławił
 
nie uniosła - zbyt ciężki
 
i toń wody z szeptaniem
przygarnęła na zawsze
kojąc z serca wyrwane
łzy miłości jak perły
 
z nieba krople ostatnie
 
tylko wiatr nie zapomniał
i rwie włosy w sitowiu
lilia wodna kołysze
wir jak własne przygarnął
 
gdzie był nędzny cień ojca
 
będzie za nim się snuł
drążył myśli do dna
ten niechciany głaz dziecka
gryzł wiecznie - aż do końca