E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 18:23:56

żal pierś rozrywał jękiem rozpaczy
raniły skały gdy u bram nieba
solą łez ścieżkę krwią bólu znaczy
bezdomność serca niesie pogrzebać
 
dla niej umarły noce majowe
świat taki szary - rozczarowany
brnęła na wieczność przytulić głowę
tam nad przepaścią zagoić rany
 
pustka wokoło wiatr pożegnaniem
sen szczęścia prysnął drży na kolanach
wynosi w góry ciche konanie
wypłakać skargę chce rozdzierana
 
bólem i szlochem zawodzą granie
samotnia w piersi jęk dzwon szamoce
żegnaj skinęła smutnym rozstaniem
ostatnim szeptem cichej szarotce