E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 08:48:06

w zimnej izdebce dzieciątka płaczą
-„dlaczego szyby w szronie? ”
mama tłumaczy cicho z rozpaczą
ciałem ogrzewa dłonie
 
cała w rozpaczy rwie z głowy włosy
darmo schodziła schody
na ścianach błyszczą już krople rosy
zima - nastały chłody
 
„smutna mamusiu moja kochana
czy ciepły na wsi dzionek? ”
-„ na obiad słońce trawa zielona
na śniadanie skowronek”
 
te gorzkie słowa pełne goryczy
biedna mówi ze łzami
ostatnie grosze na mleko liczy
dziecko tuląc rękami
 
-„chciałbym mamusiu iść do przedszkola
jak wszystkie inne dzieci”
-„ciężka syneczku jest nasza dola
czekaj - słońce zaświeci”
 
-„syneczku płacić za wszystko trzeba
a nie masz nic na nóżki
pieniążki same nie lecą z nieba”
i płacze do poduszki
 
żebrząc o pomoc zdeptała progi
co ma powiedzieć dziecku
nie ma na bilet autobus drogi
szepce -„przedszkole płatne syneczku”
 
na obiad nie da swojej miłości
łzy roni po kryjomu
i oczy smutne błądzą w ciemności
odcięli im prąd w domu
 
-„moja mamusiu moja kochana
czego dzieciom potrzeba? ”
-„czasem nie mają śniadania z rana
mamom brakuje chleba”
 
-„wychodzą synku głodne do szkoły
bywa że z zimna płaczą
brakuje węgla czas niewesoły
nie napali rozpaczą”
 
-„jak przyjdzie lato będzie cieplutko
i długi synku dzionek”
w kącie bezsilna łkając cichutko
-„nazbieramy poziomek”
 
-„czy dzieci mamo mają ciasteczko
i  mogą jeść bułeczki? ”
-„pieniążki synku idą na mleczko
trzeba oddać karteczki”
 
-„moja mamusiu chciałbym cukierka”
i biedna jest w rozpaczy
-„nie mogę synku bo bieda wielka
tatę zwolnili z pracy”
 
-„dzisiaj syneczku jest taka moda
by dostać groszy parę
to dziesięć razy trzeba po schodach
urzędniczych za karę”
 
-„moja mamusiu misia małego
nie mam się czym pobawić”
-„nie mogę synku bo do pierwszego
na chleb trzeba zostawić”
 
-„tata obiecał kupić autko”
na myśl się oczka świecą
i popłakuje w kącie cichutko
smutne łzy z oczu lecą
 
-„moja mamusiu zimno mi w nóżki”
dziecko dzwoni ząbkami
-„syneczku przytul się do poduszki
i  okryj kocykami”
 
-„nie mamy węgla i zimno w domu
trzeba doczekać lata”
i z oczu płyną łzy po kryjomu
wciąż pracy szuka tata
 
i zasypiają drżąc wszyscy troje
syneczka grzeją w nocy
bo urzędnicze zimne pokoje
znikąd nie ma pomocy
 
kiedy komornik zajmie mieszkanie
wyrzuci do piwnicy
znów czas „piwnicznej izby” nastanie
kraj łez i znieczulicy