E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Jamazur69 o godz. 10:21:50

 
 
 
Na zimnym szkle grudnia,
gdzie światło przebiega jak szept,
pajęcza nić — cienka, a jednak
trzyma w ryzach rozbite wspomnienia.
 
Świeca drży, choć nikt jej nie dotyka.
Może wiatr? A może duch —
ten, co nie odszedł do końca
i szuka jeszcze swojego imienia?
 
Kolorowe cienie spływają po ścianach,
jak modlitwy, które zgubiono w drodze,
a potem odnaleziono
w spojrzeniu kogoś obok.
 
Na witrażach pęknięcia mienią się jak gwiazdy.
Ktoś mówi: „to tylko szkło”.
Ja wiem, że to okna pamięci,
które czas naprawia pajęczą cierpliwością.
 
Świeca dogasa — powoli, świadomie.
A jednak każdy płomień,
zanim zgaśnie,
zapisuje światło na nowo.
 
Autor Sławomir Lęga
Foto Pixabey