E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Jamazur69 o godz. 16:57:12

 
 
Jesteś pierwszym światłem,
które widziało mnie
zanim otworzyłem oczy.
Twoje ręce – dwie modlitwy
złożone z troski i ciszy.
 
Noszę w sobie twój oddech,
jak niebo nosi wiatry,
niewidoczny, lecz żywy,
nawet, gdy jestem daleko.
 
Byłaś ziemią pod moimi krokami,
gdy świat był jeszcze zbyt duży,
i szeptem,
gdy wszystko we mnie krzyczało.
 
Nie pytasz.
Czekasz.
W twoim czekaniu
jest więcej miłości
niż w tysiącu słów.
 
Jeśli jesteś wspomnieniem,
to takim, co nie blaknie.
Jeśli jesteś ciszą,
to tą, co przemawia.
 
Twoje imię,
nawet nie wypowiedziane,
niesie ciepło,
jakby wracał dom.
 
 
 
© 2025 Sławomir Lęga. Wszelkie prawa zastrzeżone
 
Foto Pixabay