E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

Słońce jasnym blaskiem budzi mnie o świcie,

psotny wiatr zastukał gałązką do okna –

otwieram i wpada wiosenne powietrze.

Wybiegam, choć trawa po deszczu jest mokra.

Jakże cudny zapach unosi się w sadzie!

Drzewa wystrojone śnieżnobiałym kwieciem,

tulipany, fiołki, stokrotki w nieładzie,

bratki i żonkile – to budzi się życie!

Miłosną piosenkę radośnie ptak śpiewa...

Wiem, że na mnie czekasz na leśnej polanie

przy modrym strumieniu. Wiatr włosy rozwiewa,

nasze serca biją nieśmiałym kochaniem.

Nad brzegiem złociste ścielą się kaczeńce,

z nich bukiet ogromny ułożony wdzięcznie,

z promiennym uśmiechem składasz w moje ręce,

przytulasz i w usta całujesz namiętnie.

Zapatrzeni w siebie, siedząc wpół objęci,

bujamy w obłokach na skrzydłach uniesień.

O, chwilo czarowna, pozostań w pamięci!

Niechaj słowo KOCHAM echo w dal poniesie.

© Barbara Śnieżek