E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 11:43:52

Gdzieś na granicy jawy i iluzji,
chowałam niegdyś dziecięce marzenia,
które spisałam na kartach poezji,
by je uwiecznić, gdyż wszystko się zmienia.
Bo życie cieknie między dniem i nocą,
a ja wciąż kroczę ścieżyną sierocą.
 
Kiedyś pragnęłam poczuć wiatr we włosach,
przemierzać szlaki jeszcze niepoznane.
Być jak słowiki o anielskich głosach,
by wiosną budzić senne Zakopane.
Zaś na postronkach srebrnego księżyca
rozwieszać słowa, które myśl podsyca.
 
Być może kiedyś spełnię dawne plany,
lub znów zobaczę tęczę w środku zimy.
Jakkolwiek będzie, los ofiarowany
pobłogosławię, bo to dar rodzimy.
I choć nie jestem już małą dziewczyną,
to pielęgnuję życia linię cienką.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay