Artykuł: Sąd nad Puszanem

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: Wybieramy wiersz miesiąca♦ŻYCZENIA NOWOROCZNE♦Urodziny Roberta♦Ogłoszenie wyników konkursu Poezja i Boże Narodzenie♦Podsumowanie roku 2024 WSPARCIE DLA Dziennika Literackiego E-Literaci.pl♦Portal E-Literaci Odwiedziny naszych Czytelników♦Życzenia Świąteczne♦Nagrodzeni i wyróżnieni E-literaci♦Konkurs - Poezja i Boże Narodzenie.♦Ogłoszenie wyników konkursu - "Listpad w Poezji i Sztuce"♦

Jan 05

2025

Sąd nad Puszanem

dodany przez Argo o godz. 18:13:37

Nio i cacy, poemacidło skończone - więc kto chce lub mu się nudzi albo będzie miał problemy ze spaniem, to poczytać sobie może.

Po strunach czasu w wehikułach mglistych
w sposób całkiem beztroski wędrują ci
co to niby nad ludźmi posiadają władzę
chociaż umiaru w decyzjach nie znają

Nadleciały rakiety, śmierć, strach sieją,
po fakcie nikt morału nie dopowie.
Sprawcy zza tęczy śmieją się złośliwie,
czemuż to - wadzicie się; drodzy ludkowie?
*
Czarne gwiazdy zgasły na niebie białym,
ranek się zbliżał lecz jaźń nie dotrwała.
Zdławiona niemocy sztywnym całunem,
krew krążyć przestała, oddech wnet zamarł.

Przyszli z nakazem przed świtem we dwoje,
wiodąc na smyczach Cerbera i Garma .
Ubrani w niebytu opończe czarne,
Samael i Azazel - taka karma.

I rzekł z nich jeden: Czas na ciebie Puszanie.
Zabieramy cię bez zwłoki na trybunał boski.
Idziesz pod osąd - niechaj więc się stanie;
czas zważyć twoje czyny, troski i radości.

Odrzuciwszy precz truchło niepotrzebne,
przez Pola Ozyrysa i Walhallę,
ruszył wraz z asystą w podróż poza światy.
Minęli Elizjum aby wreszcie trafić

do Niflhelim - gdzie zapisano prawo.
W nim Waruna cele w kodeksach przedstawił.
Zbierają się swoją ławą sędziowie,
Marduk, Ozyrys, Zeus, Odyn oraz Hel.

Wnet w środku pentagramu ustawiony,
okrutnych zarzutów celem się staje:
O opieszałość, niestaranne działanie,
a ludzkie byty zostały zaniedbane.

**
Za obrońców przyznali mu sędziowie,
Jahwe z Allachem, tych najmłodszych z elit.
Czyżby z aktami się nie zapoznali?
Przecież ci dwaj jak wroga go traktują.

Odmówić musiał więc takiej obrony,
skoro przyczyną zła są ci młodzi złośnicy.
Przecież to oni z przeciwnej strony grali
i ludzkość między sobą bardzo skłócili.

Tak! On - Aditja; temu nie sprostał,
gdyż obaj grali znaczoną talią.
Nie obiecywał wolnej woli czy hurys,
to oni zwodniczo Rajem ludzi mamili.

Doprowadzili do niesnasek i waśni,
całkiem inaczej jego cel był wytyczony.
Miał drogę ludziom wskazywać w ich życiu jasną,
a teraz jako winny, on; Puszan tu stoi.

Ludzie tych dwóch zdanie cenią w tej chwili,
za nic im wytyczne i dobre wskazówki.
Choć mocno błądzą - drogi nie zmienią
i za fałszem dążą jak za miodem mrówki.

Kto teraz ludziom wyprostuje ścieżki?
Jaki scenariusz na ziemskiej arenie?
Jak w nich teraz wiarę w siebie obudzić,
by zgodnie żyli na światowej scenie?

Nawet za krótki żywot wiekuisty,
i połączona siła wielu mocy,
żeby usunąć te wszystkie złe skutki,
które ta dwójka wśród ludzi zrobiła.

Sędziowie! Nie Puszan stać tu powinienem.
Winnymi są ci co go bronić mieli.
Niech jeden z drugim opowie jak broił,
i czemu mamili umysły wizjami zwodniczymi.

***
Mocno zafrasowali się juryści,
dowody za i przeciw przeglądają.
Dopóki nie rozstrzygną, nie spoczną.
Trudno jest ławnikom winę ustalić.

Ciężko sędziom, nie ocenili sprawy.
Uwikłali więc Fortunę w proces,
na Los ten węzeł gordyjski złożyli.
Więc trwanie Aditj'y zależy od gry w kości.

Posępna starucha pierwsza zagrała partię.
W dwadzieścia dwa ułożyła się suma.
Twoja kolej rzekła z przekąsem i z nutą złości,
dwadzieścia jeden - nadzieja wnet odżyła.

Piątka sędziów uznała to zwycięstwo .
zatem, pomiędzy ludzi ma wrócić.
Sariel do ciała odeśle jego ego,
będzie zgody jak dawniej ludzi uczył.

Niechajże ludzie nie wadzą się dalej,
modłów do tych co psocili nie wznoszą.
Niech zło sczeźnie, a prawo stanie się Prawdą.
Człowiek z człowiekiem niech już żyje w zgodzie.

Zbychu Argolewicz

ilustr: własna

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: Argo