E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 07:55:59

Basia Mazurkiewicz była dla nas niczym latarnia na wzburzonym morzu – Jej światło prowadziło, inspirowało i dawało nadzieję. Była poetką o wielkim sercu, prozaikiem z głęboką wrażliwością, felietonistką potrafiącą trafnie uchwycić niuanse ludzkiej duszy, a jej fotografie były jak uchwycone fragmenty poezji – pełne ciepła i życia. Basia żyła sztuką, oddychała nią, a każdy, kto miał zaszczyt spotkać się z jej twórczością, odczuwał ten niepowtarzalny dar, którym obdarzała świat.
Jako założycielka i Redaktor Naczelna Dziennika Literackiego „E-Literaci” stała się nie tylko przewodniczką literackiej społeczności, ale przede wszystkim mentorką, inspiratorką i przyjaciółką, której obecność niosła ze sobą poczucie wsparcia i zrozumienia. Miała dar dostrzegania tego, co najpiękniejsze i najprawdziwsze w człowieku – i właśnie to wydobywała z nas, „jej dzieci poezji”.
Jej odejście było głęboką stratą i nadal jest, choć to już kolejny rok, jak czyta wiersze Bogu. Jednak wierzymy, że Basia nie odeszła całkowicie. Gdzieś, po drugiej stronie tęczy, patrzy na nas z nieba, z tym samym ciepłym uśmiechem, który tak dobrze pamiętamy. Czyta nasze wiersze, jak kiedyś, i cicho nam podpowiada, wskazując drogę, którą powinniśmy podążać.
Jej duch wciąż obecny jest w poetyckich ścieżkach, po których kroczymy, a jej słowa i nauki nadal kierują naszymi piórami. Opiekuje się nami, prowadzi nas. Jej obecność jest niemal namacalna w każdej linijce, wersie, myśli, która rodzi się w nas z miłości do poezji.
Dla świata poezji Basia była i pozostanie niezastąpiona – ale dla nas, jej przyjaciół i uczniów, była czymś więcej: była sercem, które biło wspólnie z naszymi, wyznaczając rytm tej pięknej, lirycznej wędrówki. Teraz, gdy patrzy na nas z góry, możemy być pewni, że jej miłość i mądrość nadal nas prowadzą.
 
Kasia Dominik
zdj. Archiwum rodzinne.