Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
May
21
2024 |
Na ławce w parku przycupnęła nadzieja
dodany przez Kasia Dominik o godz. 04:59:39 A
A
A
Dni bez nadziei to stracone chwile, wiosenne drzewo pozbawione liści. Niepewność jutra nigdy nie przeminie, jeśli w człowieku złowroga myśl gości. Pogoda ducha jest jak blask księżyca, który rozświetla ciemności o świcie. W struchlałym sercu ufnością zakwita, by zło pokonać, które życie gniecie. Optymizm słowa dodaje otuchy i nie pozwala upaść na kolana. Przyjaznym gestem, choćby z dłoni cudzych, leczy zwątpienie i smutek oddala. Bo wiara w jutro jest jak złote runo, gdy ją posiądziesz, mury lęków runą. Kasia Dominik zdj. Pixabay Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Kasia Dominik
Dołaczył/ła: 23.12.2019 16:10:52 Miasto: - Data urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Moja refleksja...
Dom ...
Ciężar słów...
Bieszczadzkie anioły...
Mistyka Bożego Narodzenia...
W lustrze ...
Nie odmawiaj...
Przypadek...
Powracam do dni bez daty...
Wędruję przez mgły snów i...
Niezdatna...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 259 razy. » Dodano 5 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 3 osób. |
Użytkowników Online
Gości Online: 5 Użytkownicy Online: @Jadwiga Bujak-Pisarek Nieaktywowany Użytkownik: 0 Najnowszy Użytkownik: ~Monika |