E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 09:41:29

Pośród gwiazd zdroju, pod senną powieką,
pamięcią wracam do chwil szczęśliwości,
które odeszły w piątek trzynastego,
kiedy pod sercem martwy czas zagościł.

Gdy wzięłam pióro okraszone tuszem,
świt błogosławiąc z pokorą baranka,
w duszy poczułam, że się cała kruszę –
z trwożnością w oczach zaczęłam się lękać.

Naiwnie chciałam wierzyć ludzkie słowa,
nie dostrzegając siły ich rażenie,
toż gdy zabrzmiała melodia minorowa,
pojęłam prawdę, która sens zawiera.

Zbudziłam w sobie zbuntowane dziecko,
nie pozwalając zniesławiać imienia.
Krzywdzące jarzmo zniosłam bohatersko,
gdyż zrozumiałam, że czas wszystko zmienia.

I bój stoczyłam o drugie istnienie
poezją w sercu, z modlitwą na ustach.
Choć byłam przeto dla innych strapieniem,
to dla przyjaciół niczym noc gwieździsta.

Moim orężem jest instynkt przetrwania –
krew wojowniczki w wątłych żyłach płynie.
Jestem wciąż żywa, ziemi tej nie skalam,
aż spocznę na dnie, w kameny dolinie.



Kasia Dominik
zdj. Pixabay