E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:55:10

(Tren dla taty)

Tato, gdziekolwiek jesteś, pragnę Ci powiedzieć
to, czego nie zdążyłam, kiedy jeszcze żyłeś.
Tak bardzo Cię kochałam i nie mogłam wiedzieć,
że już Cię nie zobaczę. W niebie się zaszyłeś.

Tęsknię z każdą minutą i chwilą milczenia.
Byłeś moim mentorem, poranka oddechem.
Przecież mieliśmy tyle marzeń do spełnienia
w przedziale codzienności nie wróciłeś echem.

Pamiętasz tamto lato nad modrym jeziorem?
Dzień się krygował z nocą, deszcz igrał ze słońcem.
Wszelkie zmartwienia cichły pod starym jaworem,
choć ledwo wiązaliśmy cierpki koniec z końcem.

Teraz nie zostało nic, prócz słów rozrzuconych,
myśli do pozbierania i łzy, tej przedwczesnej.
Może jeszcze gdzieś, kiedyś, wśród stron zarzuconych,
będę mogła Cię spotkać w poezji bezkresnej.

W niej uwiecznię Twoją twarz, cierpienia mierzeje,
schowam między wersami dziecięce wspomnienia.
Nie umiem już oddychać, strach śmiercią kruszeje,
a Ty w zimnym grobie śnisz. Ból nie do zniesienia.

Kasia Dominik
zdj. Pixabay


Wiersz wyróżniony w konkursie " Tren-Literatura"