Wróć do mnie!

„Głodny jestem twych ust, twego głosu, włosów,
po ulicach błądzę bez jedzenia, cichy,
nie karmi mnie chleb, świt mąci mi zmysły,
cały dzień szukam dźwięku płynnego twych stóp.”*

Ach, wróć do mnie, proszę! Nie kuś złego losu.
Bez ciebie świat stał się bezbarwny i lichy,
trawi tęsknota, nadzieje rozprysły.
Jak mam nasycić wielkiej namiętności głód?

Tak trudno się podnieść od rozłąki ciosu,
już nie cieszy wiosna i kwiatów kielichy.
Jak uleczyć ból – zniknęły pomysły.
Czy jeszcze mogę rozgrzać twego serca chłód?

*Fragment XI sonetu Pabla Nerudy.
© Barbara Śnieżek
24.04.2020

Do żony

Jak okazać mam miłość, abyś uwierzyła,
że jesteś najważniejsza, żono moja miła?
Pokazują to gesty i drobne czułości,
wszak one są dowodem ogromnej miłości.

Nie prawię komplementów, nie przynoszę kwiatów,
lecz codziennie pomagam – to jest uczuć atut.
Jesteś dla mnie jak słońce, woda i powietrze,
bez twojej obecności nie mogę żyć przecież.

Więc gdy pytasz, odpowiem słowami poety:
„Kocham cię nie wiedząc jak, ani gdzie i kiedy,
kocham cię tak po prostu, bez żalów i dumy,
tak cię kocham…” – „… inaczej kochać cię nie umiem.” *

*Fragment XVII sonetu Pabla Nerudy.
© Barbara Śnieżek
24.04.2020

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: Barbara Sniezek