E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez AnWit o godz. 08:53:44

W kolorach światła
 
Kocham cię jak roślina, która nie kwitnie lecz niesie
ukryte w sobie światło niezakwitłych kwiatów*
bez  granic rozumu i serca w dotyku duszy
w bezsilności wzruszonych łez 
 
kocham cię tak zwyczajnie jak pył ziemi
spragniony każdej kropli deszczu
jak drogę którą zostawiasz w dłoniach
wybrukowaną mozaiką codzienności
 
odpoczywam w twojej ciszy
doskonalę wnętrze wymiaru istnienia
w blaskach co straciły znaczenie
kiedy gubię cię z oczu
 
 
 
Miłość
 
kocham cię tak po prostu bez żalów i dumy
tak cię kocham bo inaczej kochać cię nie umiem*
uratuj mnie proszę przede mną
pochylam głowę i umieram dla świata
 
mogłabym napisać wiele
jest jakaś intymność w samych tęczówkach
w uścisku dłoni i wspólnym milczeniu
nadal czytam te same słowa
 
znasz mnie lepiej niż ja siebie
trwasz na skraju mojej ciszy
oddychamy jednym powietrzem
kiedy zasypiam i budzę się z tobą na ustach
 
 
* XVII - sonet Pabla Nerudy

Anna Witkowska kwiecień 2020