E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Sniezek o godz. 14:50:20

/ Jest to wiersz z mojej najnowszej książeczki dla dzieci "Babci Basi wiersze nowe już dla dzieci są gotowe" /
 
Matka Ziemia z ojcem Rokiem 
mają córki cztery,
wszystkie piękne i dorodne,
dbają o maniery.

Ta najmłodsza, to jest Wiosna
w zielonej sukience,
jest to bardzo miłe dziewczę
z pękiem kwiatów w ręce.

Druga córka zwie się Lato,
na żółto ubrana,
uśmiechnięta i w słonecznych 
promieniach skąpana.

Trzecia córa – panna Jesień,
w złocie i czerwieni,
zajada się owocami
i ciągle rumieni.

A najstarsza z córek – Zima,
ta w bieli gustuje,
chodzi niczym panna młoda,
męża wypatruje.

Póki siostry były małe,
grzecznie się bawiły,
ale kiedy już urosły,
to zgodne nie były.

Prawie co dzień się sprzeczały
i były złośliwe.
Martwił się więc ojciec stary –
godził sprawiedliwie,

ale sił mu nie starczało
panować nad nimi,
aż mu pomysł wpadł do głowy
co ma z tym uczynić.

Rzekł więc do nich: Moje panny,
za karę zaśniecie
i po jednej w kolejności
pracować będziecie.

Tak powstały pory roku.
Ojciec budzi jedną,
potem każe jej zasypiać
i budzi następną. 

Najpierw Wiosna Ziemię mai,
po niej wstaje Lato,
by dokończyć siostry dzieło -
wystroić bogato.

Później Jesień po swojemu
przyrodę maluje,
gdy znużona jest swą pracą,
trochę popłakuje.

Wreszcie Zima dmucha chłodem,
ogałaca wszystko,
aby Wiosna mogła tworzyć
nowe widowisko.

Siostra siostrze nie przeszkadza,
cieszą się rodzice.
Matka Ziemia wciąż zakłada
z różnych barw spódnice.

© Barbara Śnieżek
22/23.05.2016