Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Jan
20
2015 |
Sekrety giną bez śladu
dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 00:00:52 A
A
A
![]() Jakże samotne są po tobie miejsca. Wiatr z hukiem zamknął niedomknięcia. Wszystko czas przesunął - teraz dogryza meble i pisze swoje curriculum vitae. Wiem, wiem, raz się żyje i umiera. Czasem odnajduję znane mi obrazy: mężczyzna karmi gołębie, czyta gazetę w fotelu, albo przenika dreszczem - jesteś Aniołem, ja drobiazgiem, prawda? Piszę, przechodzę z rozdziału na przedział. Fabuła toczy się w twardych okładkach. Powaga słów ulega złudnej kolei rzeczy. Omijam, by się nie zderzyć z faktem. Mgła dotyka lekko, zgodnie z rytmem oddechu - w niej?…Ja, coraz mniejsza. 20 stycznia 2015. ®BaMa Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Barbara Mazurkiewicz
Dołaczył/ła: 17.04.2010 21:22:39 Miasto: LubaczówData urodzenia: 1954-07-05 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Gęsiareczka...
Koronkowe widzenie ...
Powierzenie ...
W ramach wyobraźni...
Po tamtej stronie powietr...
Podeptać ciszę...
Autoportret III...
Boso...
"Zagrody nasze widzi...
Mój Anioł Stróż w opałach...
Nie unikam myślenia o Tob...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 925 razy. » Dodano 6 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 4 osób. |
Użytkowników Online
|