Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Oct
12
2024 |
Zapada przed i po burzy, ale już nie ta sama
dodany przez Kasia Dominik o godz. 07:25:16 A
A
A
![]() Cisza, napięta struna ognistej kuszy, zanurzona w ponurej duchocie mroku. Ciężkim powietrzem wstrzymuje oddech. Każdy jej szmer, szelest, gniew zwiastuje. Niebo zawisa nisko, jak płaszcz z ołowiu, chmury kłębią się mgliści w dolinach. Sztormem zbliża się nieuchronnie, gdy liście drżą na drzewach jak trusia. Chwila zawieszenia i pierwszy grzmot! Drugi, trzeci i kolejne po sobie. Czas zaciąga hamulec, świat zamiera, serie piorunów tnie dzikie echo pod skosem. Artyleria salw błysków, ostrzał dźwięków. świetlista kanonada zburzonego pokoju, chełpi się w rynsztoku dżdżystego poranka. Nagle zapada cisza – ale już nie ta sama co przed. Kasia Dominik zdj. Pixabay Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Kasia Dominik
Dołaczył/ła: 23.12.2019 16:10:52 Miasto: - Data urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Człowiek bez miłości jest...
Kropla bieli na łące ...
Modlitwa drzew*...
Na jej widok twarz nabier...
(Nie)dzisiejsze myśli*...
Wiosenna tęsknota*...
Skądinąd wcale niepotrzeb...
13 maja...
Habemus Papam...
Walka ze sobą o siebie...
Lżejsza o jedno słowo: Wy...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 200 razy. » Dodano 5 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 5 osób. |
Użytkowników Online
![]() Brak Użytkowników Online ![]() ![]() |