E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Argo o godz. 11:45:13

pozwól Losie mi napisać
wiersz który za serce chwyta
jakiś choćby marny smutas
mógłby mi się czasem udać

chodzę ciągle przygnębiony
z sercem jak lód wyziębionym
kiedy za długopis chwytam
żeby stan duszy opisać

to się we mnie chochlik budzi
i już na nic wszystkie trudy
zmieni rapsod na komedię
to stworzenie strasznie wredne

gdy nad trenem łamię umysł
satyrą mnie raczy urwis
marzą mi się piękne wersy
a ten mnie turpizmem dręczy

proszę cię mój Losie zatem
nie bądź dla mnie dłużej katem
zabierz to bezczelne prosię
mam go już po dziurki w nosie

Zbychu Argo-lewicz

ilustr: własna