Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
May
21
2024 |
Na ławce w parku przycupnęła nadzieja
dodany przez Kasia Dominik o godz. 04:59:39 A
A
A
![]() Dni bez nadziei to stracone chwile, wiosenne drzewo pozbawione liści. Niepewność jutra nigdy nie przeminie, jeśli w człowieku złowroga myśl gości. Pogoda ducha jest jak blask księżyca, który rozświetla ciemności o świcie. W struchlałym sercu ufnością zakwita, by zło pokonać, które życie gniecie. Optymizm słowa dodaje otuchy i nie pozwala upaść na kolana. Przyjaznym gestem, choćby z dłoni cudzych, leczy zwątpienie i smutek oddala. Bo wiara w jutro jest jak złote runo, gdy ją posiądziesz, mury lęków runą. Kasia Dominik zdj. Pixabay Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Kasia Dominik
Dołaczył/ła: 23.12.2019 16:10:52 Miasto: - Data urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Dłonie splecione w modlit...
Horyzont z papieru...
Do wyłącznego użytku ...
Oblicza wiosny (haiku)...
I liście opadły, i miłość...
Marzenie to nasionko, któ...
Pamięć, która przetrwa wi...
Przebiśniegów wiosenna in...
Przedświt nowego życia...
Rozterki świtu bez wschod...
Tam, gdzie spotyka się st...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 315 razy. » Dodano 5 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 3 osób. |
Użytkowników Online
|