E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 06:50:49

W bezdusznym czasie rozpisuję myśli
na pustej kartce, która wciąż jest senna.
Przenikam życie, aby łzy wyczyści,
kiedy cierpienie me ciało wypełnia.
 
Nieomal dnieje, gdy słyszę czyżyka,
który swym śpiewem chce rozbudzić słowa.
Na wątłym ciele, gdzie ból mnie dotyka,
przemycam uśmiech, by sprawność zachować.
 
I wciąż powracam do tych łąk zielonych,
do smaku malin i dłoni matczynych.
Uciekam we śnie do świata harmonii,
w którym deszcz sycił gałązki leszczyny.
 
I nadal wierzę, że pomimo bólu,
sprostam zamysłom Boga Przedwiecznego,
by ulżyć duszy, której łaknie wielu
i znajdę miejsce do życia nowego.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay