E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:05:58

Z beczki śmiechu do arsenału łez
rozciągam godziny do tyłu.
Ślady na piasku układam w kształt
stóp nie moich
i patrzę przez oczko wodne,
jak bociany odlatują bez paszportów.
 
Kiedy paszcze kominów betonowej dżungli
połykają zachód słońc wielu
i wschody jednego księżyca,
czuję, choć nie powinnam,
reperfuzję stacji przekaźnikowej ust.
 
Zasadą Heisenberga
neutralizuję dawno niemłode lata
i próbuję uścisnąć powietrze.
 
Tego lata stanę się piękna.
 


Kasia Dominik
zdj. Pixabay