E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:26:50

Wciąż jestem w drodze, na zakręcie
poziomu nieba nie mojego.
Dni poranione tnę w odwecie
za brak kierunku obranego.

Ścieżka do celu gdzieś przepadła,
ziemia schowała X na mapie.
Przędza poranka sprzęgła sidła,
które wietrzysko już nie złapie.

Zaś o północy srebrny cebrzyk
wskazuje przystań karbidową.
Płynie tam echo – rzek wykrzyknik,
będący kruchą snu podporą.

Pod powiekami, na rozdrożu
gwiazd niezupełnych, składam myśli,
i idę dalej, bez adresu,
by stanąć w progu dobrych wieści.



Kasia Dominik
Obraz: Monika Luniak