E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:46:08

Promienie, co miłość znają
i biegną w kolory tęczy,
to one jak ja doznają
żalu, który nocą jęczy.

Te złote warkocze słońca,
co w deszczu na niebie świecą,
wspomnienia tkają bez końca,
raz po raz i łzami lecą.

Księżyc, co lśni na sklepieniu
po orbicie wieczystości,
jest dla mnie snu zatopieniu
dotykiem twojej bliskości.

Wsłuchując się w pieśń tęsknoty,
tej zimnej strony płomienia…
i ja doznaję ochoty
powrotu twego imienia.
…
To wszystko i jeszcze różę,
składam na ołtarzu smutku,
by przetrwać rzewną burzę
i kochać cię do skutku.



Kasia Dominik
zdj. Pixabay