E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Isztad o godz. 03:02:05

ziemio staruszko omdlała z bólu
z wyschniętą twarzą jak rzeki bieg
zapalasz znowu lampę na niebie
wskazując dzieciom bezpieczny port
 
odeszli wszyscy w nieznaną przestrzeń
rzucili łodzie wyschnięte w piach
niebo nie załka nad twoją dolą
skamieniał nawet oceanu brzeg
 
siostro zbolała złowrogie słońce
zapala kosmos jak suchy mech
śmierci legiony na horyzoncie
węsząca zgraja tropiąca cel
 
połóż strudzoną głowę na chmurze
zamknij powieki uspokój dech
w butelce cennej chociaż niedużej
niosę nadzieję na nowy dzień
 
wyleję dzisiaj ostatnie krople
z bukłaka marzeń miraży sen
rozkwitniesz znowu w zimnym kosmosie
usłyszy wszechświat radosny śmiech
 
czerwone żagle miłości szaty
niosą wiadomość od łowców gwiazd
w dalekiej stronie znaleźli wiosnę
twą piękną siostrę bliźniaczy glob
 
zielone łąki kwitną nadzieją
pierwiastek życia w wodzie dojrzewa
w czystym powietrzu skowronka trel
ciii…nie płacz zaufaj mi 
 
zasnęła biedna samotna matka
kamiennym srogiej wieczności snem
kończy się nocka dla tego świata
na nowej ziemi rozpala dzień
 
dostali ludzie boską krainę
błękitne niebo zasnuwa dym
do wody znowu płyną pomyje…
mateńko obudź się proszę
 
spojrzałam w przyszłość
z przestrachu drżę
 
Danuta Ostrowska
Kłodawa, 8 luty 2017 r.
Inspiracją był obraz Krzysztofa Żyngiel  „Na krańcu świata”