E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Danuta Ostrowska o godz. 04:21:15

 
 
o Dulcyneo droga władczyni marzenia 
twoje boskie oczy zbrudził nieprzystojny śmiech 
wtapiasz się jak wrona w ptaszysk głupich szereg 
siekąc drwiącą ironią miłości mej szloch 
głupcem nazywając swojego rycerza 
który polec pragnął u twych drobnych stóp 
  
o księżniczko cudna otwórz serce swoje 
doceń fantazji skrzydeł nieskończony lot 
nasze życie puste z brzuchem przewodnikiem 
dławiący usta czerstwy codzienności bochen 
ubłocona dusza uwięziona w chuci 
gorzkie walenie pięścią w rozpalony łeb 
  
moje oczy malują pieśń na horyzoncie 
mrużę rzęsy wiatraki stają się orężem
rośnie armia okrutna barbarzyński szczep 
dziewicę porwaną na zhańbienie wiodą 
będę ją ratował heros nad herosy
co nie stracił wiary w Boskiej woli cel 
  
arcymistrz kreacji mag tworzenia wizji 
nie chcę być złożony w ziemi zimnej puch 
jak uświnione bydlę z korytem pod głową 
śniące o pomyj cebrzyku zatopione w gnój
  
ja dziwaków rajca pragnę świat przemieniać 
wić dziwne fantazje patrząc w nadprzestrzeni jaźń 
walczyć z poganami kundlącymi duszę 
pić nektar z bogami w ambrozję zmienić chleb 
  
zatańczę z pannami wielkimi jak smoki 
grającymi miast lutni na naczyniach szklanych 
z zamkniętymi mrzonkami pewnego Krzysztofa 
wnuka dalekiego który koloruje poszarzały świat 
  
pójdę Dulcyneo z giermkiem wiernym Sancho 
za iluzji nicią w niespokojny zmierzch 
staję się rycerzem nowej pani serca 
odrzuciłaś szyderstwem daru mego skarb 
  
ty służebna dziewka mogłaś zostać damą 
hołubioną na rękach przez tego wariata 
co zobaczył w tobie niepojęty czar 
  
pod twe bose nogi pobrudzone błotem 
rzucił zrozpaczone popękane serce 
miłość czystą jak rzekę co obmyje je 
 
Danuta Ostrowska Isztad 
Kłodawa, 2 luty 2017 r. 
  
Krzysztof Żyngiel „Niesamowita opowieść człowieka z La Manchy” - obraz