E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Iga o godz. 22:35:39

Nabyłam przez zasiedzenie na własność to miasto z dobrodziejstwem inwentarza.
Odkąd pamiętam było moje nawet w obcym brzmieniu - Litzmannstadt.
Nauczyłam sie go wszystkimi zmysłami i sercem po polsku.

Domy ustawione szeregiem wzdłuż Piotrkowskiej, patrzą oknami w stronę Placu Wolności na Naczelnika w chłopskiej sukmanie. Zginął za naszą i waszą...Potem strącony przez okupanta z cokołu, powrócił po wyzwoleniu w wiecznej chwale.

Inni, uwięzieni w Radogoszczy, spłonęli bezimiennie w przeddzień wyzwolenia Łodzi. Ich krzyk wznosi się iglicą ku niebu.

Zasnute było przez lata dymem z kominów fabrycznych. Zniknęła szarość i kocie łby.
Biegałam po nich w tenisówkach z Unrry z zielenią w głowie.

Później już w chełmku snułam się po deptaku wśród fabrykanckich kamienic, pałaców i wciśniętej nowej zabudowy, przysiadałam na kawie w Łodziance (vis a vis) Honoratki, wypatrując na horyzoncie Osieckiej, Polańskiego z Basią i całej plejady z filmówki.
 
Z czasem zielone komórki nabrały dorosłej szarości, a paleta barw wzbogaciła życie, nierozerwalnie złączone z  Łodzią.

Dziś odnajduję dawną, ale ciągle muszę się uczyć jej na nowo. Młodnieje i nowocześnieje w przeciwieństwie do mnie.
Pewnie stąpam w centrum, lecz ginę w okalających osiedlach, podziemnych przejściach, wielopoziomowych obiektach - nie mówiąc o zawrocie głowy w windach do nieba.
Wolę trzymać się mocno na ziemi.