E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 13:21:12

Gdzie jesteś mój poranku kolomłyński -
chciałabym się tobą zachłysnąć.
Gdzie sójki i łabędzie z ukwieconej wody.
Ucichły płochliwych kaczek szelesty.
 
Nie wiedziałeś człowieku,
że nie umieją bronić własnego gniazda?!
 
Po co sny budzić - wyplątywać z wierzb martwych.
Po co okna otwierać, kiedy powietrze nie ma smaku.
Cisza zmętniała w hałdach błota.
Boże, dlaczego wszystko umarło przede mną?
 
Nadmiar żalu zakreśla szklane źrenice -
spływa i zatrzymuje się w ust kącikach.
Ja nie wytrzymam tak dłużej –
nie widząc mojego Raju na ziemi!
 
_____________
wiersz dedykuję tym lubaczowianom,
którzy zniszczyli to wszystko
 
13 marca 2016.
©BaMa