Artykuł: Kilka słów zapamiętania

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: Nagrodzeni i wyróżnieni E-literaci♦Konkurs - Poezja i Boże Narodzenie.♦Ogłoszenie wyników konkursu - "Listpad w Poezji i Sztuce"♦Ogłoszenie♦Warsztaty♦Urodziny Ewy Fronk♦BARDZO WAŻNA INFORMACJA♦ANTOLOGIA IV - 2013.♦Nagrody i Odznaczenia♦PIESZO METREM DOROŻKĄ – Antologia III♦

Oct 24

2013

Kilka słów zapamiętania

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 18:31:53

        Już w łonie musiał dzielić się powietrzem. Od urodzenia – wspólną kołyską i piersią matki. Śliczny, kilkuletni chłopczyk - mocno kasłał i miał przerażone, brązowe oczy.
A kiedy zrozumiał, że musi wyjechać na dłużej - trzymał się kurczowo żelaznego łóżka
i powtarzał coraz częściej: „tatusiu…czy tam świeci słońce?”
Bez szans na dzieciństwo, odjechał z tekturową walizką.
   Kiedy wrócił po latach – pierwszą noc przepłakał. Zamykał swój kuferek na kluczyk,
znał alfabet i tabliczkę mnożenia na pamięć. Mówił, że przyjechał tylko na wakacje, bo tam czeka na niego mama pielęgniarka i ojciec lekarz. Bał się wszystkiego, nawet koguta.
W studni, zamiast wody - widział owocową zupę i dzielił rodzeństwo na grupy.
Patrzyliśmy na jego zachowanie z zażenowaniem. Najszybciej oswoił się ojcem,
ponieważ tylko on nieczęsto, ale odwiedzał.
- jutro tato kupi mi traktor, spakuję was wsyskich na zacepe i te gupie garki, i wywiozem
do lasu! Tam was zjedzom wilki i lisy – bzydale jedne!

     I tak mijały sekundy, godziny, chwile i lata. Los zyskał na czasie, nawet zakwitł
w niepogodę. Dorósł/dojrzał do przytuleń, szeptów i uśmiechów.
Przyszedł czas, by włożyć mundur prawdziwego woja – nasycić krwią i potem.
Fascynacja do piłki nożnej: gra w ataku, aż po sędzię kalosza. Ot życie, czysta proza!

    Czasem przydrepcze, tak całkiem zwyczajnie po sąsiedzku, obdarzy uśmiechem,
łzy otrze. Nasłuchuję każdego trzaśnięcia furtki – ma jedną wadę - nigdy drzwi nie zamyka.
Płyniemy z nurtem czasu - dwie zabawki, z jednej serii.

Bez siebie, utykalibyśmy nawet na prostej drodze.

24 października 2013.
®BaMa

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: Barbara Mazurkiewicz