E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Henryka Ziaja o godz. 02:45:44

Zaceruję smutek promieniami słońca,
blaskiem gwiazd rozświetlę pobladłe źrenice.
W uśmiech przyoblekę, bom uśmiechu żądna
i nadstawię drugi do bicia policzek.
 
Będę silna niczym dąb co w lesie stoi,
którego nie złamią wichry ani burze.
I choćby jestestwo miało bardzo boleć,
dam radę by ciągnąć ziemski kierat dłużej.
 
Nie złamią mnie nigdy losu przeciwności
byle mieć przy sobie kochające serce
które będzie wspierać i pełne miłości
przytuli, pogłaszcze... cóż można chcieć więcej?
 
Henryka Ziaja 
demotywatory