E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:55:09

W progu stoi mój bilet,
kilka ubrań, zdarte buty, plecak,
dotychczasowe życie,
bezdomność, nieznane miejsca,
banicja bez powrotu.
 
Zmatowiałe zdjęcie rodziny,
kochającej kiedyś, dzisiaj nieznanej.
A w kontenerze deficyt szczęścia,
paliatywny smutek i nieobecność.
Świt apokaliptyczny.
 
Powłóczyste spojrzenie za przeszłością,
pochmurność, której się wypieram –
pielgrzymka z kliniki do kliniki,
z Katowic do Nowego Sącza,
z Nowego Sącza do Katowic,
oddech na karku,
zdarte podeszwy,
korzenie.
 
To jest węzeł kolejowy,
to mój punkt przesiadki.
Świat, który mam w zasięgu ręki,
choć jej nie czuję.
 
Taki jest koniec. Cel z oczu zniknął:
brak perspektywy dotarcia.
Kąt samotności,
nadzieja i chęć,
której kochać nie sposób.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay