E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 07:15:52

Pojawia się i znika niczym cień,
jak ten cień, który tonie po zmroku
i ten zmrok, o którym nikt nic nie wie
i ta tęsknota mieszkająca w oku.
 
Płynie ruczajem wezbranym nocą,
nocą osnutą tajemnicą dnia,
wyciszonych słów, które sny niosą,
myśli, którymi wiatr poniewiera.
 
Niewiele, niewiele, wciąż za mało
atramentu puszczonego w obieg.
Nieumarła dłoń płodzi wers gładko,
wers życiodajny spisany w poprzek.
 
I hymn, i sonet, i psalm pochwalny,
krótki, długi, pozbawiony rymu,
to poezja i jej ciche skarby,
które zaginęły dawno temu.
 
Jest radością i smutkiem jednako,
słońcem i księżycem równocześnie.
Szczęśliwą chwilą, jak i łzy oznaką:
płomieniem w sercu, który nie gaśnie.
 
Taka właśnie jest, skromna, pokorna,
krzywd nie pamięta, dobro rozsiewa.
I nawet jeśli w duszy tkwi zadra,
nie zerwie jabłka z rajskiego drzewa.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay