E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 06:41:20

Przemyciła uśmiech w dłoniach,
który przysposobiła.
Nieświadoma, podniosła łzę.

Zaistniała na jego ustach
zapachem storczyka,
w dwóch słowach. Uleciała ku niebu
spontanicznym ruchem źrenicy.

Powiało wiosną w odcieniu trawy,
pod lasem strumyk zaszumiał
i pozłacane kaczeńce,
kiedy rozpisywał ją
na myśl, słowo, wyraz,
całe zdanie aż po kropkę.

Milczała wymownie wskazując
na kieliszek wina przypominający
noc „Pod bezskrzydłym Aniołem”.
Zapewniała, że blady świt
jest koloru różowego.

Bezwolnie wzruszyła ramionami,
delikatnie, aby nie strącić oddechu
z policzka. Zamyślona pragnęła
roztrzaskać tytanową powłokę ciszą,
z której wyłoniła
pełnię bez księżyca,
zenit bez słońca, rosę bez kropli
– niemniej osobliwe.

Kiedy skończył pisać,
zabrała swoje imię. Poczuła
jak wsiąka w papier czerpany,
który skończył w koszu.



Kasia Dominik
zdj. Pixabay