Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Jun
11
2022 |
Tak
dodany przez Jadwiga Bujak-Pisarek o godz. 06:00:24 A
A
A
![]() Ktoś mi ciebie podarował, jak największy skarb. Słuch wyostrzył, wzrok odsłonił, wzmocnił odczuwanie. Ktoś mi z tobą iść nakazał, jak z dobrym aniołem, który chwilach samotności cicho szepcze jestem. I zostawiam ślady stóp, często całkiem sama nawet w tłumie - czuję ich obecność. Jednak kiedy na ramionach krzyż ogromnie ciąży, to Ty Opatrzności moja duszę leczysz wierszem. Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek
Dołaczył/ła: 18.05.2021 16:18:52 Miasto: - Data urodzenia: 1957-05-22 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Płaczące...
Może usłyszycie...
Dzisiaj...
Obdarowani skrzydłami ani...
Na małą chwilkę...
Matko Boska Zielna...
Epifania...
O czym szepcze noc bezsen...
Adamie...
Po stokroć powtarzane...
Drogo moja...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 562 razy. » Dodano 6 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 3 osób. |
Użytkowników Online
![]() ![]() ![]() ![]() |